Ο προπονητής
Ο Θάνος Θωμόπουλος είναι γέννημα θρέμμα της ομάδας του Ηλυσιακού. Ως αθλητής και μέλος της ομάδας είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα εφήβων, ενώ μετά τις σπουδές του στα ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής, όπου πήρε εξειδίκευση στο μπάσκετ και είχε την ευκαιρία να προπονήσει τμήματα υποδομών, επέστρεψε στην ομάδα από όπου ξεκίνησε για να μεταλαμπαδεύσει, όπως αναφέρει, στους γηγενείς παίκτες τις αξίες και την φιλοσοφία της βαριάς φανέλας του Ηλυσιακού.
Μαζί με τους επικεφαλής των τμημάτων υποδομής της ομάδας κατάρτισαν ένα πλάνο για την ανανέωση του προπονητικού τιμ και την οργάνωση των ακαδημιών, ώστε σε βάθος χρόνου να αναδεικνύονται διαρκώς νέα ταλέντα, να αναπτυχθεί το άθλημα και να ασχοληθούν όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά που χαίρονται τον αθλητισμό και τα οφέλη του.
Τα πρώτα δείγματα είναι ήδη θετικά, κάτι που κάνει τον νεαρό προπονητή να είναι αισιόδοξος ότι η προσπάθεια που κάνει όλος ο σύλλογος έχει ανταπόκριση.
«Αυτό που θέλαμε από την αρχή, ήταν να κάνουμε το προπονητικό τιμ πιο νεανικό, για να υπάρχει ζωντάνια και διάθεση από τους προπονητές, να είμαστε κοντά στις ηλικίες των παιδιών και να έχει ενέργεια η δουλειά μας. Αυτό που κάνουμε έχει ανταπόκριση σε πολλά παιδιά που ζουν στην περιοχή των Ιλισίων και πιστεύω πως στο άμεσο μέλλον θα δούμε την διαφορά του προγραμματισμού που έχουμε και κατ’ επέκταση και στην ανδρική ομάδα», λέει στο «Agapotobasket.gr» ο προπονητής της ομάδας, ο οποίος εξηγεί την ιδιαίτερη φιλοσοφία γύρω από την οποία έχει χτιστεί το πρόγραμμα των τμημάτων υποδομής.
«Αυτό που μας απασχολεί ιδιαιτέρως είναι να είναι κατά κύριο λόγο καλοί χαρακτήρες, να είναι πειθαρχημένοι, να έχουν σεβασμό, να αγαπούν το μπάσκετ. Προσπαθούμε να αναδείξουμε παιδιά της γειτονιάς, σε συνδυασμό με το ταλέντο και το ύψος –είναι λίγο «ρατσιστικό» το μπάσκετ σε αυτόν τον τομέα (γελάει) - και θέλουμε και παιδιά για την ομάδα που θα μεγαλώσουν μέσα από τον αθλητισμό και θα μπορούν στη ζωή τους να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες καταστάσεις που διανύουμε σήμερα».
Στον Ηλυσιακό υπάρχουν τμήματα juniorγια παιδιά ηλικίας 4-6, ενώ, αντιστοίχως, υπάρχουν τμήματα για όλες τις ηλικίες. Το γεγονός ότι έχει να κάνει με την παιδική ιδιοσυγκρασία και ψυχολογία, δίνει στον προπονητή έναν ιδιαίτερο ρόλο. «Σε αυτές τις ηλικίες πρέπει να είσαι περισσότερο παιδαγωγός, παρά προπονητής και, κυρίως, να μην είσαι πολύ αυστηρός. Τα παιδιά θέλουν επιβράβευση. Δυστυχώς, οι ίδιοι οι γονείς από την αγωνία τους να βοηθήσουν τα παιδιά τα έχουν πιέσει πολύ να διαβάζουν, να έχουν καλό μέλλον, με αποτέλεσμα να έρχονται πολλές φορές πολύ πιεσμένα με τα μαθήματα.
Εμείς προσπαθούμε μέσα από μια διαδικασία διασκέδασης και εκμάθησης, να μην τα πιέζουμε πολύ, αλλά να βλέπουμε μια ωραία εικόνα στο γήπεδο. Θέλουμε να έχουμε καλή εικόνα και σαν σύλλογος. Προσπαθούμε να τα συνδυάσουμε όλα και μέχρι στιγμής πιστεύω ότι το κάνουμε καλά», αναφέρει ο Θάνος Θωμόπουλος.
Ως προπονητής – παιδαγωγός έχει και το δύσκολο καθήκον να πρέπει να διατηρήσει την ισορροπία στα παιδιά μεταξύ των υποχρεώσεων στο σχολείο και των προπονήσεων. Και σε αυτό το επίπεδο, τα πάντα ξεκινούν από την Παιδεία και την σωστή ιεράρχηση των υποχρεώσεων.
«Το μόνο που προσπαθώ να τους πιέζω είναι να διαβάζουν και να είναι πάντα εντάξει στις υποχρεώσεις τους στο σχολείο, ώστε να μην χάνουν και χωρίς λόγο προπονήσεις από το μπάσκετ που έτσι κι αλλιώς είναι και διασκέδαση. Το πρώτο που τους λέω είναι να δίνουν βάση στο σχολείο γιατί και δεν ξέρουν τι θα τους συμβεί, αλλά κι επειδή γνωρίζουν ότι δεν θα παίζουν μπάσκετ μια ζωή. Πρέπει να έχεις μια προοπτική, ένα αντικείμενο να ασχοληθείς.
Δυστυχώς, σε πολλά πράγματα είμαστε πίσω και αντί να τα προσπαθήσουμε, τα αφήνουμε στη μοίρα τους. Πρέπει να βάλουμε βάσεις και να χτίσουμε πράγματα. Εμείς στον Ηλυσιακό ζητάμε ελέγχους από τα παιδιά και το καλό είναι ότι έχουμε τρομερά ποσοστά επιτυχίας. Δεν υπάρχουν παιδιά που να μην έχουν πετύχει στις εξετάσεις. Είναι καλό γιατί καταλαβαίνεις ότι τα ίδια τα παιδιά το έχουν ιεραρχήσει σωστά».
Ιδιαίτερη, βεβαίως, είναι η σχέση του με τα παιδιά των μεγαλύτερων κατηγοριών, αφού έχει επιπλέον να διαχειριστεί τις εφηβικές τους ανησυχίες, τις αγωνίες τους για το μέλλον, τον καθημερινό προβληματισμός τους. Αυτό όχι μόνο δεν τον προβληματίζει, αλλά τον κάνει να αισθάνεται εξαιρετικά απέναντι στα παιδιά.
«Τους έφηβους και τους παίδες τους θεωρώ πλέον άνδρες. Δεν είναι μεγάλοι ηλικιακά, αλλά είναι γεγονός πως όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ έχουν διαφορετική παιδεία. Το άθλημα από μόνο του ανοίγει πολλούς ορίζοντες. Τους θεωρώ –και είναι - πολύ πιο ώριμους από άλλα παιδιά της ηλικίας τους ή από άλλα που δεν ασχολούνται καν με τον αθλητισμό. Σε αυτούς είμαστε λίγο πιο πιεστικοί και απαιτητικοί σε κάποια πράγματα, όχι μόνο στο μπασκετικό κομμάτι, αλλά και σε άλλα ζητήματα.
Θέλουμε να είναι υπεύθυνοι, να ενημερώνονται, να προσέχουν τη διατροφή τους. Κάποια πράγματα πρέπει από τώρα να τους γίνουν συνήθεια γιατί κάποιοι ίσως αργότερα γίνουν επαγγελματίες. Είναι γεγονός πως στερούνται κάποια πράγματα, αλλά είναι πια κατασταλαγμένοι, θέλουν και τους αρέσει να το κάνουν», εξηγεί ο προπονητής.
Παρ’ όλα αυτά, ο ρόλος του παιδαγωγού υπάρχει και σε αυτές τις κατηγορίες, ενώ είναι μεγάλο προσόν ο προπονητής να είναι και εκείνος νέος σε ηλικία, ώστε να μπορεί να προσεγγίζει καλύτερα τους παίκτες του.
«Με τα παιδιά είμαστε και φίλοι. Είμαι κοντά στην ηλικία τους και γι’ αυτό το πρώτο που τους λέω είναι ότι έξω από τις γραμμές είμαστε και φίλοι. Με κάποιους τα λέμε και έξω, μπορεί να πάμε και για καφέ, θα συζητήσουμε για ο, τι τους απασχολεί. Αλλά εντός του γηπέδου έχουν καταλάβει ότι είμαι ο προπονητής τους και σέβονται αυτό το ρόλο. Μοιράζονται τις αγωνίες τους σε όλα τα επίπεδα.
Μου αρέσει να μιλάμε γιατί γνωρίζω ότι έχουν πολλά πράγματα στο μυαλό τους και δεν θέλω να προβληματίζονται περισσότερο. Έχουν τις σκέψεις και τις αγωνίες τους και με ευχαριστεί που τα μοιράζονται και μεταξύ τους. Είναι σημαντικό όταν έχουν κάτι που τους προβληματίζει μπασκετικό ή οτιδήποτε άλλο να τους συμβουλεύουμε για να έχουν καλή ψυχολογία. Κάποιες φορές μαθαίνουμε κι εμείς ακόμα από αυτά που λένε τα παιδιά»
Για έναν προπονητή, το να δουλεύει με ταλαντούχα παιδιά και να αναδεικνύει νέους παίκτες είναι η μεγαλύτερη ευτυχία. Ο Ηλυσιακός είναι μία ομάδα που παραδοσιακά έχει «προικίσει» τα ελληνικά πρωταθλήματα με νέους παίκτες, ενώ φέτος μόνο στη μεγάλη κατηγορία αγωνίζονται τρεις παίκτες που πέρσι ήταν στα τμήματα υποδομής της ομάδας, όπως ο Κώστας Φακοπουλίδης που στελέχωσε το ανδρικό τμήμα του Ηλυσιακού, αλλά και οι Αλέξανδρος Σπυριδωνίδης που πήγε στον ΚΑΟΔ και Βαγγέλης Μπέμπης που αγωνίζεται στον Ίκαρο.
Το έργο τους έχει στον καιρό μας μεγαλύτερη αξία, δεδομένων των συνθηκών που έχουν φέρει αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των ομάδων, που πλέον για λόγους οικονομίας έχουν κάνει άνοιγμα σε νεαρότερους παίκτες.
«Σε μικρές ηλικίες έχουμε πολλά ταλέντα και στο μέλλον βλέπω ότι θα δούμε πολλούς παίκτες. Είναι τυχερά πολλά παιδιά που οι ομάδες για να ρίξουν το μπάτζετ έχουν στραφεί σε μικρότερες ηλικίες, καθώς παλαιότερα δεν θα μπορούσαν να παίξουν σε καμία ομάδα. Και οι Έλληνες προπονητές έχουν στραφεί σε νέα παιδιά κάτι που βοηθά πολύ στην εξέλιξη των παιδιών. Έχουμε πολύ καλούς Έλληνες προπονητές και ειδικά σε μικρές κατηγορίες και ελπίζω κάποια στιγμή να τους δοθεί η ευκαιρία να αναδείξουν νέα παιδιά.
Αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε. Να δώσουμε στη νεολαία την ευκαιρία να δείξει αυτό που μπορεί να κάνει. Είχαμε μάθει μόνο σε έτοιμους παίκτες. Δε μου αρέσει αυτό. Πρέπει να τον χτίσεις τον παίκτη, να τον πλάσεις και όσο πιο πολλά λάθη κάνει τόσο περισσότερο θα μάθει. Αν δεν τον αφήσεις να κάνει λάθη, δεν θα μάθει ποτέ. Αυτό το κακό κάναμε πολλά χρόνια και φτάσαμε να θεωρούμε ταλέντο έναν 25χρονο τη στιγμή που στο εξωτερικό από τα 17-18 παίζουν. Έχουν αρχίσει να το βλέπουν όλοι και οι προπονητές και οι πρόεδροι που πολλές φορές είναι πιο πιεστικοί για το αποτέλεσμα. Δίνεται η ευκαιρία στα Ελληνόπουλα που το έχουν δείξει και με τις Εθνικές ομάδες ότι έχουν ταλέντο και μπορούν να κάνουν πολλά».
Ο ανταγωνισμός στα τμήματα υποδομών δεν είναι πρωτίστως για τους τίτλους και για τις διακρίσεις, αλλά για το να καταφέρνουν να βγαίνουν καλοί αθλητές που θα βοηθήσουν και θα αναδείξουν το άθλημα και θα ωθήσουν και άλλα παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Και σε αυτά τα επίπεδα, η άμιλλα και ο αλληλοθαυμασμός είναι στοιχεία που δεν κρύβονται. Αντιθέτως, ο καλός προπονητής χαίρεται με τις επιτυχίες των συναδέλφων του.
«Για τον Φιλαθλητικό και την περίπτωση του Αντετοκούνμπο μπορώ να πω πως, παρ’ όλο που πρόκειται για ένα σωματείο που είμαστε «ανταγωνιστές», αυτό που συνέβη το χαίρομαι για τον προπονητή του κυρίως. Έχει μια φιλοσοφία να βάζει μόνο νεαρά και αθλητικά παιδιά, τη στηρίζει, δεν έχει άγχος, δεν την αλλάζει και βάζει τους παίκτες με μόνο σκοπό να απολαύσουν το παιχνίδι. Λίγοι προπονητές το κάνουν αυτό και σε αυτό του βγάζω το καπέλο», αναφέρει ο Θάνος Θωμόπουλος.
Ο προπονητής μελετάει; «Εννοείται. Είμαι από τους προπονητές που ψάχνονται συνεχώς. Είμαστε τυχεροί που έχουμε την τεχνολογία και μας δίνει τη δυνατότητα να μαθαίνουμε πολλά πράγματα. Προπονητής πρότυπο δεν υπάρχει. Σίγουρα υπάρχουν καλοί προπονητές, δε μπορώ να κρίνω ποιος είναι καλύτερος ή δουλεύει με πιο καλό τρόπο. Ο Ίβκοβιτς έδωσε το έναυσμα ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε νεαρά παιδιά. Και στον Ολυμπιακό και στην Εθνική δείχνει ότι πρέπει να δουλεύεις με νεαρά παιδιά. Αυτή η φιλοσοφία ταιριάζει πολύ με τη δική μου», δηλώνει, ενώ διαχωρίζει την μελέτη των θετικών στοιχείων ενός φτασμένου προπονητή με την απλή αντιγραφή και απομίμηση.
«Θέλω να καταφέρω κάποια πράγματα ο ίδιος. Δεν πρέπει να μιμείσαι πράγματα. Αν προσπαθείς να γίνεις απομίμηση όχι μόνο δεν θα το κάνεις καλά, αλλά δεν θα είσαι κάτι άλλο από ένα αντίγραφο. Αυτό λέω και στους παίκτες μου. Πρέπει να βλέπεις τα καλά από κάποιον που έχει φτάσει σε υψηλό επίπεδο, αλλά και να βάζεις τα δικά σου στοιχεία, να πλάθεις το χαρακτήρα σου και να το στηρίζεις. Είναι πολύ σημαντικό», εξηγεί.
Όσο για το ποιο είναι το προσωπικό του στοίχημα, ο Θάνος Θωμόπουλος είναι ξεκάθαρος: «Το δικό μου στοίχημα, όπως και για όλους τους προπονητές, είναι να βγάλουμε παιδάκια. Να μεγαλώσουμε πολλά παιδιά να είναι καλά και να μπορέσουν να είναι καλοί άνθρωποι για την κοινωνία. Και, μακροπρόθεσμα, να βγει κάποιος παίκτης που να λέω ότι κάποτε δούλεψα μαζί του.
Οι νίκες και οι ήττες δεν μας ενδιαφέρουν, αρκεί να έχουμε καλή εικόνα. Αν νίκη με τη νίκη καταφέρεις και έναν μακροπρόθεσμο στόχο, όπως ένα πρωτάθλημα ή μια διάκριση, είναι καλοδεχούμενος, αλλά τα παιδιά δεν θα γαλουχηθούν με αυτό το ζητούμενο. Αυτή είναι η φιλοσοφία όλων μας και πιστεύω ότι έχουμε κάνει καλή δουλειά».
Το μότο του ως προπονητής είναι και η καλύτερη συμβουλή που δίνει καθημερινά στους παίκτες του.
«Αυτό που επιδιώκω είναι κάθε μέρα να προσπαθώ να κάνω κάτι διαφορετικό και να μην αφήνω καμία μέρα χωρίς να έχω κάνει κάτι καινούριο. Προσπαθώ να το περάσω και στα παιδιά και ευελπιστώ να το καταλάβουν γιατί έτσι γίνεσαι καλύτερος και στη δουλειά σου και σαν άνθρωπος».
Ο Θάνος Θωμόπουλος είναι γέννημα θρέμμα της ομάδας του Ηλυσιακού. Ως αθλητής και μέλος της ομάδας είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα εφήβων, ενώ μετά τις σπουδές του στα ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής, όπου πήρε εξειδίκευση στο μπάσκετ και είχε την ευκαιρία να προπονήσει τμήματα υποδομών, επέστρεψε στην ομάδα από όπου ξεκίνησε για να μεταλαμπαδεύσει, όπως αναφέρει, στους γηγενείς παίκτες τις αξίες και την φιλοσοφία της βαριάς φανέλας του Ηλυσιακού.
Μαζί με τους επικεφαλής των τμημάτων υποδομής της ομάδας κατάρτισαν ένα πλάνο για την ανανέωση του προπονητικού τιμ και την οργάνωση των ακαδημιών, ώστε σε βάθος χρόνου να αναδεικνύονται διαρκώς νέα ταλέντα, να αναπτυχθεί το άθλημα και να ασχοληθούν όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά που χαίρονται τον αθλητισμό και τα οφέλη του.
Τα πρώτα δείγματα είναι ήδη θετικά, κάτι που κάνει τον νεαρό προπονητή να είναι αισιόδοξος ότι η προσπάθεια που κάνει όλος ο σύλλογος έχει ανταπόκριση.
«Αυτό που θέλαμε από την αρχή, ήταν να κάνουμε το προπονητικό τιμ πιο νεανικό, για να υπάρχει ζωντάνια και διάθεση από τους προπονητές, να είμαστε κοντά στις ηλικίες των παιδιών και να έχει ενέργεια η δουλειά μας. Αυτό που κάνουμε έχει ανταπόκριση σε πολλά παιδιά που ζουν στην περιοχή των Ιλισίων και πιστεύω πως στο άμεσο μέλλον θα δούμε την διαφορά του προγραμματισμού που έχουμε και κατ’ επέκταση και στην ανδρική ομάδα», λέει στο «Agapotobasket.gr» ο προπονητής της ομάδας, ο οποίος εξηγεί την ιδιαίτερη φιλοσοφία γύρω από την οποία έχει χτιστεί το πρόγραμμα των τμημάτων υποδομής.
«Αυτό που μας απασχολεί ιδιαιτέρως είναι να είναι κατά κύριο λόγο καλοί χαρακτήρες, να είναι πειθαρχημένοι, να έχουν σεβασμό, να αγαπούν το μπάσκετ. Προσπαθούμε να αναδείξουμε παιδιά της γειτονιάς, σε συνδυασμό με το ταλέντο και το ύψος –είναι λίγο «ρατσιστικό» το μπάσκετ σε αυτόν τον τομέα (γελάει) - και θέλουμε και παιδιά για την ομάδα που θα μεγαλώσουν μέσα από τον αθλητισμό και θα μπορούν στη ζωή τους να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες καταστάσεις που διανύουμε σήμερα».
Στον Ηλυσιακό υπάρχουν τμήματα juniorγια παιδιά ηλικίας 4-6, ενώ, αντιστοίχως, υπάρχουν τμήματα για όλες τις ηλικίες. Το γεγονός ότι έχει να κάνει με την παιδική ιδιοσυγκρασία και ψυχολογία, δίνει στον προπονητή έναν ιδιαίτερο ρόλο. «Σε αυτές τις ηλικίες πρέπει να είσαι περισσότερο παιδαγωγός, παρά προπονητής και, κυρίως, να μην είσαι πολύ αυστηρός. Τα παιδιά θέλουν επιβράβευση. Δυστυχώς, οι ίδιοι οι γονείς από την αγωνία τους να βοηθήσουν τα παιδιά τα έχουν πιέσει πολύ να διαβάζουν, να έχουν καλό μέλλον, με αποτέλεσμα να έρχονται πολλές φορές πολύ πιεσμένα με τα μαθήματα.
Εμείς προσπαθούμε μέσα από μια διαδικασία διασκέδασης και εκμάθησης, να μην τα πιέζουμε πολύ, αλλά να βλέπουμε μια ωραία εικόνα στο γήπεδο. Θέλουμε να έχουμε καλή εικόνα και σαν σύλλογος. Προσπαθούμε να τα συνδυάσουμε όλα και μέχρι στιγμής πιστεύω ότι το κάνουμε καλά», αναφέρει ο Θάνος Θωμόπουλος.
Ως προπονητής – παιδαγωγός έχει και το δύσκολο καθήκον να πρέπει να διατηρήσει την ισορροπία στα παιδιά μεταξύ των υποχρεώσεων στο σχολείο και των προπονήσεων. Και σε αυτό το επίπεδο, τα πάντα ξεκινούν από την Παιδεία και την σωστή ιεράρχηση των υποχρεώσεων.
«Το μόνο που προσπαθώ να τους πιέζω είναι να διαβάζουν και να είναι πάντα εντάξει στις υποχρεώσεις τους στο σχολείο, ώστε να μην χάνουν και χωρίς λόγο προπονήσεις από το μπάσκετ που έτσι κι αλλιώς είναι και διασκέδαση. Το πρώτο που τους λέω είναι να δίνουν βάση στο σχολείο γιατί και δεν ξέρουν τι θα τους συμβεί, αλλά κι επειδή γνωρίζουν ότι δεν θα παίζουν μπάσκετ μια ζωή. Πρέπει να έχεις μια προοπτική, ένα αντικείμενο να ασχοληθείς.
Δυστυχώς, σε πολλά πράγματα είμαστε πίσω και αντί να τα προσπαθήσουμε, τα αφήνουμε στη μοίρα τους. Πρέπει να βάλουμε βάσεις και να χτίσουμε πράγματα. Εμείς στον Ηλυσιακό ζητάμε ελέγχους από τα παιδιά και το καλό είναι ότι έχουμε τρομερά ποσοστά επιτυχίας. Δεν υπάρχουν παιδιά που να μην έχουν πετύχει στις εξετάσεις. Είναι καλό γιατί καταλαβαίνεις ότι τα ίδια τα παιδιά το έχουν ιεραρχήσει σωστά».
Ιδιαίτερη, βεβαίως, είναι η σχέση του με τα παιδιά των μεγαλύτερων κατηγοριών, αφού έχει επιπλέον να διαχειριστεί τις εφηβικές τους ανησυχίες, τις αγωνίες τους για το μέλλον, τον καθημερινό προβληματισμός τους. Αυτό όχι μόνο δεν τον προβληματίζει, αλλά τον κάνει να αισθάνεται εξαιρετικά απέναντι στα παιδιά.
«Τους έφηβους και τους παίδες τους θεωρώ πλέον άνδρες. Δεν είναι μεγάλοι ηλικιακά, αλλά είναι γεγονός πως όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ έχουν διαφορετική παιδεία. Το άθλημα από μόνο του ανοίγει πολλούς ορίζοντες. Τους θεωρώ –και είναι - πολύ πιο ώριμους από άλλα παιδιά της ηλικίας τους ή από άλλα που δεν ασχολούνται καν με τον αθλητισμό. Σε αυτούς είμαστε λίγο πιο πιεστικοί και απαιτητικοί σε κάποια πράγματα, όχι μόνο στο μπασκετικό κομμάτι, αλλά και σε άλλα ζητήματα.
Θέλουμε να είναι υπεύθυνοι, να ενημερώνονται, να προσέχουν τη διατροφή τους. Κάποια πράγματα πρέπει από τώρα να τους γίνουν συνήθεια γιατί κάποιοι ίσως αργότερα γίνουν επαγγελματίες. Είναι γεγονός πως στερούνται κάποια πράγματα, αλλά είναι πια κατασταλαγμένοι, θέλουν και τους αρέσει να το κάνουν», εξηγεί ο προπονητής.
Παρ’ όλα αυτά, ο ρόλος του παιδαγωγού υπάρχει και σε αυτές τις κατηγορίες, ενώ είναι μεγάλο προσόν ο προπονητής να είναι και εκείνος νέος σε ηλικία, ώστε να μπορεί να προσεγγίζει καλύτερα τους παίκτες του.
«Με τα παιδιά είμαστε και φίλοι. Είμαι κοντά στην ηλικία τους και γι’ αυτό το πρώτο που τους λέω είναι ότι έξω από τις γραμμές είμαστε και φίλοι. Με κάποιους τα λέμε και έξω, μπορεί να πάμε και για καφέ, θα συζητήσουμε για ο, τι τους απασχολεί. Αλλά εντός του γηπέδου έχουν καταλάβει ότι είμαι ο προπονητής τους και σέβονται αυτό το ρόλο. Μοιράζονται τις αγωνίες τους σε όλα τα επίπεδα.
Μου αρέσει να μιλάμε γιατί γνωρίζω ότι έχουν πολλά πράγματα στο μυαλό τους και δεν θέλω να προβληματίζονται περισσότερο. Έχουν τις σκέψεις και τις αγωνίες τους και με ευχαριστεί που τα μοιράζονται και μεταξύ τους. Είναι σημαντικό όταν έχουν κάτι που τους προβληματίζει μπασκετικό ή οτιδήποτε άλλο να τους συμβουλεύουμε για να έχουν καλή ψυχολογία. Κάποιες φορές μαθαίνουμε κι εμείς ακόμα από αυτά που λένε τα παιδιά»
Για έναν προπονητή, το να δουλεύει με ταλαντούχα παιδιά και να αναδεικνύει νέους παίκτες είναι η μεγαλύτερη ευτυχία. Ο Ηλυσιακός είναι μία ομάδα που παραδοσιακά έχει «προικίσει» τα ελληνικά πρωταθλήματα με νέους παίκτες, ενώ φέτος μόνο στη μεγάλη κατηγορία αγωνίζονται τρεις παίκτες που πέρσι ήταν στα τμήματα υποδομής της ομάδας, όπως ο Κώστας Φακοπουλίδης που στελέχωσε το ανδρικό τμήμα του Ηλυσιακού, αλλά και οι Αλέξανδρος Σπυριδωνίδης που πήγε στον ΚΑΟΔ και Βαγγέλης Μπέμπης που αγωνίζεται στον Ίκαρο.
Το έργο τους έχει στον καιρό μας μεγαλύτερη αξία, δεδομένων των συνθηκών που έχουν φέρει αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των ομάδων, που πλέον για λόγους οικονομίας έχουν κάνει άνοιγμα σε νεαρότερους παίκτες.
«Σε μικρές ηλικίες έχουμε πολλά ταλέντα και στο μέλλον βλέπω ότι θα δούμε πολλούς παίκτες. Είναι τυχερά πολλά παιδιά που οι ομάδες για να ρίξουν το μπάτζετ έχουν στραφεί σε μικρότερες ηλικίες, καθώς παλαιότερα δεν θα μπορούσαν να παίξουν σε καμία ομάδα. Και οι Έλληνες προπονητές έχουν στραφεί σε νέα παιδιά κάτι που βοηθά πολύ στην εξέλιξη των παιδιών. Έχουμε πολύ καλούς Έλληνες προπονητές και ειδικά σε μικρές κατηγορίες και ελπίζω κάποια στιγμή να τους δοθεί η ευκαιρία να αναδείξουν νέα παιδιά.
Αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε. Να δώσουμε στη νεολαία την ευκαιρία να δείξει αυτό που μπορεί να κάνει. Είχαμε μάθει μόνο σε έτοιμους παίκτες. Δε μου αρέσει αυτό. Πρέπει να τον χτίσεις τον παίκτη, να τον πλάσεις και όσο πιο πολλά λάθη κάνει τόσο περισσότερο θα μάθει. Αν δεν τον αφήσεις να κάνει λάθη, δεν θα μάθει ποτέ. Αυτό το κακό κάναμε πολλά χρόνια και φτάσαμε να θεωρούμε ταλέντο έναν 25χρονο τη στιγμή που στο εξωτερικό από τα 17-18 παίζουν. Έχουν αρχίσει να το βλέπουν όλοι και οι προπονητές και οι πρόεδροι που πολλές φορές είναι πιο πιεστικοί για το αποτέλεσμα. Δίνεται η ευκαιρία στα Ελληνόπουλα που το έχουν δείξει και με τις Εθνικές ομάδες ότι έχουν ταλέντο και μπορούν να κάνουν πολλά».
Ο ανταγωνισμός στα τμήματα υποδομών δεν είναι πρωτίστως για τους τίτλους και για τις διακρίσεις, αλλά για το να καταφέρνουν να βγαίνουν καλοί αθλητές που θα βοηθήσουν και θα αναδείξουν το άθλημα και θα ωθήσουν και άλλα παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Και σε αυτά τα επίπεδα, η άμιλλα και ο αλληλοθαυμασμός είναι στοιχεία που δεν κρύβονται. Αντιθέτως, ο καλός προπονητής χαίρεται με τις επιτυχίες των συναδέλφων του.
«Για τον Φιλαθλητικό και την περίπτωση του Αντετοκούνμπο μπορώ να πω πως, παρ’ όλο που πρόκειται για ένα σωματείο που είμαστε «ανταγωνιστές», αυτό που συνέβη το χαίρομαι για τον προπονητή του κυρίως. Έχει μια φιλοσοφία να βάζει μόνο νεαρά και αθλητικά παιδιά, τη στηρίζει, δεν έχει άγχος, δεν την αλλάζει και βάζει τους παίκτες με μόνο σκοπό να απολαύσουν το παιχνίδι. Λίγοι προπονητές το κάνουν αυτό και σε αυτό του βγάζω το καπέλο», αναφέρει ο Θάνος Θωμόπουλος.
Ο προπονητής μελετάει; «Εννοείται. Είμαι από τους προπονητές που ψάχνονται συνεχώς. Είμαστε τυχεροί που έχουμε την τεχνολογία και μας δίνει τη δυνατότητα να μαθαίνουμε πολλά πράγματα. Προπονητής πρότυπο δεν υπάρχει. Σίγουρα υπάρχουν καλοί προπονητές, δε μπορώ να κρίνω ποιος είναι καλύτερος ή δουλεύει με πιο καλό τρόπο. Ο Ίβκοβιτς έδωσε το έναυσμα ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε νεαρά παιδιά. Και στον Ολυμπιακό και στην Εθνική δείχνει ότι πρέπει να δουλεύεις με νεαρά παιδιά. Αυτή η φιλοσοφία ταιριάζει πολύ με τη δική μου», δηλώνει, ενώ διαχωρίζει την μελέτη των θετικών στοιχείων ενός φτασμένου προπονητή με την απλή αντιγραφή και απομίμηση.
«Θέλω να καταφέρω κάποια πράγματα ο ίδιος. Δεν πρέπει να μιμείσαι πράγματα. Αν προσπαθείς να γίνεις απομίμηση όχι μόνο δεν θα το κάνεις καλά, αλλά δεν θα είσαι κάτι άλλο από ένα αντίγραφο. Αυτό λέω και στους παίκτες μου. Πρέπει να βλέπεις τα καλά από κάποιον που έχει φτάσει σε υψηλό επίπεδο, αλλά και να βάζεις τα δικά σου στοιχεία, να πλάθεις το χαρακτήρα σου και να το στηρίζεις. Είναι πολύ σημαντικό», εξηγεί.
Όσο για το ποιο είναι το προσωπικό του στοίχημα, ο Θάνος Θωμόπουλος είναι ξεκάθαρος: «Το δικό μου στοίχημα, όπως και για όλους τους προπονητές, είναι να βγάλουμε παιδάκια. Να μεγαλώσουμε πολλά παιδιά να είναι καλά και να μπορέσουν να είναι καλοί άνθρωποι για την κοινωνία. Και, μακροπρόθεσμα, να βγει κάποιος παίκτης που να λέω ότι κάποτε δούλεψα μαζί του.
Οι νίκες και οι ήττες δεν μας ενδιαφέρουν, αρκεί να έχουμε καλή εικόνα. Αν νίκη με τη νίκη καταφέρεις και έναν μακροπρόθεσμο στόχο, όπως ένα πρωτάθλημα ή μια διάκριση, είναι καλοδεχούμενος, αλλά τα παιδιά δεν θα γαλουχηθούν με αυτό το ζητούμενο. Αυτή είναι η φιλοσοφία όλων μας και πιστεύω ότι έχουμε κάνει καλή δουλειά».
Το μότο του ως προπονητής είναι και η καλύτερη συμβουλή που δίνει καθημερινά στους παίκτες του.
«Αυτό που επιδιώκω είναι κάθε μέρα να προσπαθώ να κάνω κάτι διαφορετικό και να μην αφήνω καμία μέρα χωρίς να έχω κάνει κάτι καινούριο. Προσπαθώ να το περάσω και στα παιδιά και ευελπιστώ να το καταλάβουν γιατί έτσι γίνεσαι καλύτερος και στη δουλειά σου και σαν άνθρωπος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου